Ta strona została przepisana.
Hołbik dwje bjełej nóżcy ma,
Hólczik dwje rjanej lubcy ma.
Dyż won z tej jenej ryczesze,
Da so ta druha ’njewasze.
„Nje’njewaj so ty, holeczo!
Szak tebe ja tejż lubo mam.“
„„Wo tajku lubosć njerodżu,
Dyż tebe sama njekrydnu.““
A ’załoj staj so za ruczku,
A wiedłoj staj so pszez łuczku.
Do pół staj łuczki njepśiszłoj,
A dwaj staj ’rodaj nadejszłoj.
„Njetk’lej mi powjez, holeczo,
Kotrymź ty ’rodżi bydlić ’cejsz?”
„„Bydlu, moj luby, kotrymż je,
Sym li jenoż pśec’ pśi tebi!““
Pśejszlej stej dwa mloźenca,
Dwa bjelej, cerwjenej;
Golku, golku pśejszlej stej,
Zagrodu nadejżestej.
Na zagroźe jo jabłonjaszk,
A na nim jabłuszki;
Spod jadnym bockom zelene;
Spod drugim cerwjene.
