Strona:PL P Bourget Zbrodnia miłości.djvu/202

kobieta, niepodobnem jej było zdać sobie sprawę z uczuć dla syna, ponieważ nie miała nawet jasnego przeświadczenia o rzeczywistości istnienia dziecka, które cierpi, nie pojmując co jest przyczyną jego zmartwienia. W oczach jego widniała bezbrzeżna głębia nieświadomej boleści. Ojciec spostrzegłszy, że dziecko je niechętnie, zrozumiał, że jakieś tajemne cierpienie niepokoi tę złotowłosą główkę, zapytał przeto:
 — Dlaczego jesteś tak smutny, Henrysiu? Czy zrobiłeś co złego?
 — Nie, byłem bardzo grzeczny — odrzekł Henryś i umilkł, ale po chwili zapytał nagle:
 — Ojczulku, co to znaczy potwarz?
 — Potwarz, moje dziecko, jest to krzywda, wyrządzona komuś niesłusznie. Ale dlaczego pytasz mnie o to?
 — Bo Rozalia mówiła wczoraj, że rzucono potwarz na jej brata przed ich wujem:
 Wyraz ten, po raz pierwszy usłyszany, zastanowił wyobraźnię dziecka, które po chwili spytało jeszcze:
 — Czy kto mógłby rzucić potwarz na mnie przed mamą albo przed tobą, ojczulku?
 — Cóż za szalone myśli miewa mój pieszczoszek? — drżącym głosem rzekł ojciec.
 Zrozumiał on, że dziecko zdawało już sobie sprawę ze zmiany usposobienia matki.