Strona:PL P Féval Łowy królewskie.djvu/267

cych wytrącił szpadę z ręki służącego, który bronił przystępu do karety i otworzył drzwiczki. Olbrzym zajrzał wewtnęrze karéty.
 Donna Ineza z przestrachem rzuciła się w tył, nawet hrabina pomimowoli zadrżała.
 — Która z was jest narzeczoną Simona de Vasconcellos? — zapytał olbrzym.
 — Chciałżebyś porzucić córkę księcia Cadawal? — zawołała Donna Ximena.
 — Dla czegóżby nie? — z zimną krwią odpowiedział królewski fanfaron.
 Donnie Ximenie zdało się, że już gdzieś słyszała i głos ten i słowa; lecz w téj chwili przestrachu, nic nie przypominała dokładnie, i posunęła się naprzód, ażeby sobą zasłonić Inezę.
 — Dla czegóżby nie, kiedy jéj już nie można innym uratować sposobem? — mówił daléj olbrzym.... Spieszmy się, niema ani chwili do stracenia, a ja tylko narzeczone Don Simona mogę uratować.