Ta strona została przepisana.
rała się i znowu zamykała; zdawało mu się, że dotyka tego złota.
W téj chwili, pokazał się sekretarz na progu drzwi, wiodących do dalszych pokoi milorda.
Ascanio spojrzał na sekretarza i osłupiał. Ledwie nie krzyknął z zadziwienia; lecz znak sekretarza, zalecający tajemnicę, trzymał go.
— Milord rozkazał mnie przywołać? — zapytał sekretarz, zwolna zbliżając się do Fanshaw’a.
— Siadaj, sir Wiljamie, i dopisz jeszcze w mym liście następujące wyrazy:
„Dzisiaj wieczorem, Izabella de Savoie-Nemours porwaną zostanie przez królewskich Fanfaronów.
„Wojsko to zostaje na żołdzie Hiszpanii. Najmniejsze więc podejrzenie nie padnie na ministrów Jego Królewskiéj Mości, króla
