Ta strona została przepisana.
XII.
Izabella de Nemours.
Grobowe milczenie panowało w sali; tylko Alfons powtórzył z wściekłością:
— Zawołać mi ją tutaj! zawołać jéj natychmiast!
— Po co? — zapytał Castelmelhor z zimną krwią.
— Chcę jéj dowieść, że jestem człowiekiem! — ryknął Alfons, aż oczy krwią mu zabiegły.
