Strona:PL P Féval Łowy królewskie.djvu/571

 — O-ho! — szepnął cień, spostrzegłszy Ascania u nóg Arabelli; — mamy tutaj kogoś.
 Cień zaczął się przyglądać i poznał miss Fanshaw. Cieniem był Conti de Vintimille.
 — Łotr nie dostanie moich piéniędzy — pomyślał Conti, — Ja sam wplączę się w jego sprawę i wygram sto luidorów.
 Conti stanął za drzewami, z po za których mógł wszystko widzéć nie będąc wi dzianym.
 —Okrutna bogini — zaczął Ascanio — powracam do mych poprzednich wyznań; ile pamiętam, prosiłem o pozwolenie ucałowania téj ręki, a pani odmawiałaś mi, pod pozorem omyłki.
 Conti usłyszał pocałunek. Bez wątpienia był on jednego zdania z Baltazarem, gdyż rzekł:
 — Sławnie dobrana para!
 Padewczyk mówił daléj z uniesieniem:
 — O! co za czczęście dotknąć się ustami rączki, która jest miększą od