Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1023

dalekimi byli od sądzenia, ażeby córki stryja Jana mogły opuścić pałac. Lecz teraz przypominali sobie długie rozmowy, w których Djana i Cyprjana zwracały zawsze osnowę do Paryża, i nadawali znaczenie pewnym szczegółom które podówczas zauważali. A przecież czyż podobna uwierzyć? One tak kochały panią i swego podeszłego ojca.
 Lecz list z Redon donosił że Marta i Jan wypędzeni zostali z Penhoelu, i niestety! tenże list oznajmiał o śmierci Cyprjany i Djany.
 Umysł młodzieńców gubił się w labiryncie pomieszanych wzruszeń.
 — Gdybyśmy ich widzieć mogli — poszepnął Roger — lecz tam było tak ciemno...
 — Czyliż można ich było poznać pod tém przebraniem?...
 — Zapewne — jednakże zdawało mi się, że ta która miała zieloną szarfę, była tego samego wzrostu co Cyprjana.
 — Gdy czerwona szarfa zbliżyła się do mnie, jej djadem z pereł dochodził do méj twarzy, jak dawnéj włosy Djany.
 — To były one... tak, one!