Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1042

butów — nie dobiorę jak uważam na moją małą nogę.
 — Młodzieńcze — odpowiedziała poważnie Djana — jesteś trzpiotem!...
 Cyprjana rozśmiała się serdecznie.
 Obuwszy buty, wdziały pantaliony, pracując długo nad zawiązaniem chustek na szyi; poczém włożyły kamizelki szalinowe i surduciki obcisłe.
 Skończyły się ubierać. Spoglądały na siebie śmiejąc się donośnie, a Djana rzekła przybrawszy poważną postać:
 — Moja biedna Cyprjano... ty jesteś zbyt piękną na mężczyznę.
 — Ty raczjé! — zawołała Cyprjana — ty mi zazdrościsz... i nie chcesz powiedziéć że jestem przystojnym chłopcem.
 Djana wziąwszy ją za rękę, powiodła przed lustro, które im ukazało najpowabniejsze twarzyczki dziecinne, jakie sobie wyobrazić można.
 Potrząsły główkami ze zniechęceniem.
 — Ten ubiór odmładza nas o lat pięć — rzekła Cyprjana — chodziemy do szkoły...