Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1043

 Poczém wśród wesołości, obie wydały westchnienia.
 — Mój Boże! — pomruknęła Cyprjana — jakże zrobić się brzydką.
 Djana pocałowawszy ją w głowę, odpowiedziała:
 — To jest niepodobieństwem... czyliż potrzeba być brzydką chcąc przedstawiać młodzieńca?
 — Tak i mnie się zdaje... Roger był tak piękny...
 — Dopóki się nie uganiał za pięknęmi blondynkami.
 — Równie jak Stefan, dopóki nie upodobał sobie w brunetkach.
 Przestały się uśmiechać, żałując tych słów które były podobne do szyderstwa.
 — Jato byłam początkiem moja siostro — rzekła bojaźliwie Djana.
 — A ja jestem złośliwą — odezwała się Cyprjana — gdyż wiem dobrze, iż Stefan ciebie kocha... ale Roger... oh! Roger drogo przypłaci za łzy, które dziś roniłam z jego przyczyny.
 Djana przyciągnęła ją do serca.