Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1073

zasługuję na to, ażeby spędzili resztę nocy na odwachu... a odwach jest ztąd blizko.
 — Tylko przez ulicę! — zawołał wicehrabia — jakto Józiu.. już nam grozisz?.... nie wiesz kochanie żeśmy wieczerzali jak Bożkowie...
 — Widać to! — przerwała pokojówka.
 — Potwarz Maryniu... ja i mój brat, możemy wypić po 12 butelek szampana i niestracimy głowy... lecz już dość wyściskałem ciebie Lizetko... i czas już abyśmy rozsądnie pomówili...
 — Odejdziecie sobie?
 — Nieomylnie... — odpowiedział Edward.
 — Ah!... — odezwała się Teressa odetchnąwszy.
 — Odejdziemy — odpowiedział wice-hrabia — po złożeniu naszego uszanowania twojéj pięknej pani.
 — Jeszcze...
 — Zawsze... to jest niezmienne postanowienie... i za chwilę będziesz naszego zdania... ileż potrzeba pieniędzy dla zjednania ciebie aniołku?...