Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1074

 — Jabym miała przyjmować pieniądze... za co?
 — Czy wolisz całusy?... Zgoda, dostaniesz pieniędzy a nadto uściskamy ciebie.
 — Bezczelne trzpioty!... — wykrzyknęła Teressa.
 Kawaler Leon stojący naprzeciw niéj, wydobył z kieszeni garść złota.
 Teressa zarumieniwszy się odwróciła oczy.
 Lecz jej wzrok padł na wice-hrabiego, który się złośliwie uśmiechał, trzymając także złoto w ręku.
 — Jesteś teraz we dwa ognie wziętą moja piękna — rzekł — nie wiem jak się będziesz mogła dłużej opierać.
 Teressa zapłoniona i uśmiechająca spoglądała kolejno na obu figlarzy, którzy brząkali złotem w dłoniach.
 — Trzeba przyznać że to są chłopcy do odmalowania!.. i pani lubi pożartować... I cóż sobie myślicie moi panowie... że zdradzę moją panię za nikczemne złoto?
 — Widać to z twojej buzi Lizetko! — przerwał kawaler.