Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1075

 — Odgadłem od razu że jesteś perły pokojówek.
 To mówiąc wice-hrabia, ujął jej prawy rękę, gdy kawaler pochwycił lewą.
 Teressa lekko zadrżała za dotknięciem złota.
 — Gdybym była pewną... — pomruknęła.
 — Czego moja pieścioszko? — odezwał się wice-hrabia — czy naszéj moralności?... znani jesteśmy za największych ladaco w Paryżu... widzisz więc, żeś się nie powinna obawiać.
 Teressa zastanowiła się przez chwilę. Potém postawiwszy lichtarz na stole, zdjęła zwolna nocny czepek, schowawszy złoto do kieszeni.
 Edward i Leon spoglądali na nią z zadziwieniem.
 Rozwiązała włosy, które w nieładzie spadały na ramiona.
 — Jeżeli się nie mylę — rzekł wice-hrabia — Lizetka jest zachwycającą filutką.
 Teressa zamiast odpowiedzieć, zdarła parę haftek ze swego kaftanika i rozdarła jeden rękaw od dołu do ramienia; poczém spojrzała śmiało na dwóch młodzieńców.