Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1117

 Wszyscy zwrócili na nią spojrzenia.
 — Jak to? — miałażbyś wiedziéć? — rzekł Robert z żywością.
 — Wiem o tém — odpowiedziała margrabina — że je zwykle nosi przy sobie, jeżeli zaś nie, to go chowa w małym mebelku palisandrowym który stoi przy łóżku.
 — Jakże się dostać do jego sypialnego pokoju?
 Lola wziąwszy arkusz papieru, nakreśliła ołówkiem plan niezgrabny, wyobrażający pierwsze piętro pałacu Montalta.
 Wszyscy powstali przypatrując się z zajęciem téj pracy.
 Gdy kończyła, służący uchylił drzwi.
 — List pilny do pana Kawalera las Matas! — rzekł.
 Amerykanin spojrzał na nadpis, nie znał ręki i odpieczętował. Rzuciwszy okiem na pierwsze wyrazy listu, uśmiechnął się, poczém oblicze jego objawiało wachanie i wątpliwość.
 Bilet był następujący:
 „Berry Montalt, składa swoje uszanowanie panu kawalerowi las Matas i prosi go,