Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1118

ażeby wyznaczył godzinę, w któréj będzie się mógł z nim widzićé dzisiejszego rana.”
 Byłoż to zasadzkę?
 Robert odprawił służącego gestem, i podał list Błażejowi.
 — Jakże postąpisz? — zapytał ostatni.
 — Co do mnie nie poszedłbym — odezwał się Bibandier.
 Amerykanin milczał.
 Oparł się o wystawę kominka, a po kilku chwilach podniósł oczy na Lolę, która odzyskała swoją obojętność.
 — Czy ten pokój jest dobrze strzeżony? — zapylał przypatrując się planowi.
 — Pełno jest lokai w pałacu — odpowiedziała Lola — dwaj murzyni są czujni jak psy na łańcuchu.
 — Jeśli nabob wychodzi — zapytał amerykanin — czy murzyni mu towarzyszą?
 — Zawsze.
 Robert poskrobał się w czoło, jak człowiek głęboko się zastanawiający.
 — To się da zrobić — poszepnął — był czas, w którym śpioch był dziarskim zuchem...