Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/112

 Przebudzona milczeniem, albo być może w skutku snu swego, powstała strwożona wydając lekki okrzyk.
 Widząc jej oczy niebieskie, otwierające się, słodkie jak miłośc dziecinna, można było pojąć dla czego poczciwi ludzie w Bretanii nazwali ją aniołem.
 Spojrzawszy w około siebie z pewną obawą, wyciągnęła swoje ładne rączki zawieszając je na szyi matki.
 — Oh!.. — przemówiła po cichu — jakżem się zlękła... widziałam go... widziałam!
 Wśród panującego milczenia, głos jej dosłyszanym był od wszystkich...
 — Czy wiész o kim mówię dodała uważając że matka jej się nie dopytuje — wspominała$ mi często jak był piękny i dobry... oh! poznałam go od razu.
 Pani bardziej zbladła. Nie śmiała podnieść powiek.
 W oczach Penhoela gorzał płomień ponury.
 Usta prawnika drgały i pomimowolnie przesuwały się w myśli jego wnioski zło-