Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1135

 — Pozostaje mi dodać — mówił dalej Robert — że twoja rodzina i ja użyliśmy wszelkich środków, ażeby wynaleźć Blankę, lecz...
 — Ja zaś ją wynalazłem — przerwał Wincenty.
 — W istocie? — zawołał uradowany Robert.
 — Niestety!.. lecz ją znów utraciłem p. de Blois.
 Wincenty w krótkości opowiedział swoją ucieczkę i nowe porwanie Blanki. Amerykanin słuchając go, wydawał się pogrążonym w zadumaniu, jakby po raz pierwszy dowiadywał się o opowiadanych wypadkach.
 — Tą razą nie musiał to być Pontales — pomruknął gdy skończył Wincenty.
 — Czyś pewny tego, że nie było kobiety w pojeździe?
 — Nie, tylko dwóch młodych ludzi.
 — Dwóch... — powtórzył amerykanin — dwóch... i nie zauważyłeś nic więcéj?
 Wincenty usiłował sobie przypomniéć.
 — Ah! — zawołał — na koźle i w tyle pojazdu było dwóch murzynów.
 — Oh! — wykrzyknął Robert.