Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1171

cych — czy zechcesz przyjąć wyzwanie tego biedaka?...
 — W lasku Bulońskim, przy bramie Orleańskiéj — mówił zwolna nabob, zamiast odpowiedzi.
 — Lecz spojrzyj pan na niego — mówili obecni.
 — Jakież nazwisko mam napisać? — zapytał Montalt trzymając ołówek.
 — Jan de Penhoel — odpowiedział starzec.
 Montalt wzdrygnął się i chciał spojrzeć na starca, lecz się pomiarkował.
 Nagła bladość pokryła lica jego, ręka drżała mu widocznie gdy pisał w pugilaresie na czwartéj linji:
 „Jan de Penhoel... o trzy kwadranse na siódmą.”

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 Za drzwiami sąsiedniéj sali, nasi szlachetni łotrowie nie posiadali się z radości.
 — Komedja odegrana! — rzekł Robert do swych towarzyszy — stary szczególniéj był przewybornym... odtąd przypuściwszy na-