Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1178

wę na piersi, i od rana do wieczora pogrążony był w śnie ociężałym.
 Nie ruszał się i nic nie mówił. Spojrzawszy przypadkowo na żonę, nie widać było w jego wzroku przychylności ani nienawiści.
 Stryj Jan zauważywszy to, przestał się obawiać o Martę.
 Pewnego razu gdy się świeca paliła w dymniku, ojciec Géraud mówił, że widział przebudziwszy się w nocy, iż Remigeusz stał oparty o ścianę i przypatrywał się swéj żonie pałającym wzrokiem.
 Jego sine usta drgały wymawiając słowa groźby, które dochodziły do uszu chorego.
 Marta spała na słomie.
 Pięście Remigeusza ściskały się konwulsyjnie, i zdawało się, że chce na nią się rzucić.
 Lecz stary Géraud miał gorączkę i mógł marzyć.
 Nazajutrz Remigeusz siedział w kącie skulony i sen Marty nie był przerwany.
 Stryj Jan nie myślał o téj okoliczności