Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1189

 Wyszły znowu z pałacu, lecz tą rażą pieszo odbywały te drogę, którą poprzednio w pojeździe przebyły.
 Zaledwie 12 godzin upłynęło jak opuściły swoją ubogą izdebkę pod przewodnictwem pani Kokardy. Ileż to zaszło wypadków od wczorajszego wieczora...
 Poszły prosto na poddasze.
 Już było widno, a jednakże przez szpary przepierzenia, Djana i Cyprjana nie mogły nic rozróżnić, ponieważ światło późno tam dochodziło; izdebka bowiem miała tylko małe okienko o jednej szybie zakopconéj.
 — Oni śpią jeszcze; nie przebudzajmy ich — szepnęła Djana.
 Cyprjana dodała:
 — Zejdźmy do naszego pokoju... powrócimy później...
 Wszedłszy do swego nędznego pomieszkania, gdzie tak często łzy roniły, serca biły w nich gwałtownie.
 Dni niedoli minęły, a ci których kochali, będą szczęśliwymi
 Doznawały w zupełności zadowolenia, ja-