Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1227

ciągu czasu... błagałem Boga o zesłanie mi zapomnienia, lecz Bóg nie wysłuchał méj prośby... bo kocham ją jeszcze... kocham... Téj nocy, wpadłem w szaleństwo słuchając opowiadanej historji, w któréj kobieta odgrywa rolę podobny do jéj życia... I teraz, gdy do was mówię, czekam jak nieszczęśliwy obłąkany... ujrzałem bowiem wątłą nadzieję w nocy mój przyszłości... gdybym się był omylił... jeżeli ona cierpiała... ona także... jeżeli cierpiała podobnie jak ja?...
 Czekam, ażeby się dowiedziéć czy mam żyć, albo też usnąć na wieki w znużeniu, które mnie pognębia...
 Zamilkł — a Djana i Cyprjana silném wzruszeniem pozbawione mowy, słuchały go jeszcze.
 Murzyn uchylił drzwi.
 — List do mylorda — rzekł.
 Krew wzbiła się gwałtownie do twarzy naboba.
 — Od kogo? — zapytał.
 — Z hotelu czterech części świata! — odpowiedział murzyn.
 Montalt zbladł. Ręka jego drżała gdy list