Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1238

 To zjawisko trwało chwilę. Zanim Nawn umieściła flaszeczkę za łono, głowa czarnego znikła i Seid rzekł do siebie za drzwiami:
 — To ta sama woda, która zabiła muata.
 Nawn przybliżyła się do łóżka Blanki.
 Przyszła jéj myśl, że jeżeli podejrzenie na nią padnie, wtedy flaszeczka wydać ją może: Udała się więc do pobocznego pokoju i otworzywszy okno, wyrzuciła resztę trucizny.
 Bawiła tam zaledwie minutę. Gdy powróciła, Blanka się przebudziła i cała drżała.
 Szeptała słabym i ledwo dosłyszanym głosem, że widziała czarnego człowieka, który czołgał się po pokoju zbliżając do kominka.
 Nawn nie zrozumiała jéj, albo też nie zwróciła na to uwagi. Nie było nikogo w pokoju i imbryczki stały na miejscu.
 W kilka chwil potém, Cyprjana i Djana powróciły smutne i ze łzami w oczach.
 — Zostaniemy tutaj — mówiły do Nawny — idź sobie spocząć.
 Nawn kręcąc się ciągle około kominka, nie spieszyła się z odejściem.