Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/125

piosnkę... Czy przypominasz to sobie... nasz Ludwik przywiózł ją z Vannes.
 Pod opuszczoną powieką Pani ukrywała się łza tłumiona.
 — W owym czasie, szczęśliwą była rodzina nasza mój synowcze; jakże Ludwik kochał ciebie tkliwie i jak miło było was widzieć obu dorodnych, silnych i wesołych.....
 Penhoel uderzył pięścią w stół z taką gwałtownością, że karty i marki podskakiwały.
 — Jeszcze?.. — zawołał — dość tego grania dziewczęta! wasza muzyka przykrość mi sprawia. — Cyprjanna i Djanna natychmiast grać przestały. W salonie słychać tylko było szum wzmagającej się burzy.
 Drzwi się otworzyły i służący w ubiorze wieśniaczym ukazał się w progu.
 P. Hivain spodziewał się, że nieprzyjemności tego wieczora zakończą się oznajmieniem że wieczerza gotowa.
 — Panie — rzekł służący — syn stolarza z Hussayes przyleciał tutaj....
 — Czegóż chce? — zapytał Penhoel.
 — Mówił że woda z gór przybiera... nie widziano nigdy podobnego wylewu... Pale