Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1251

 Jeden murzyn siedział na koźle, drugi w tyle pojazdu.
 Montalt wydobył zegarek.
 — Dziesięć minut do 6... już pięć minut czekam.
 — Francuzi — przemówił Jones poważnie — są lekkomyślni, roztargnieni, zapominający się... podróżni zasługujący na wiarę zauważyli...
 — Dość panie Jones — przerwał Montalt — zdaje mi się, że jakiś pojazd nadjeżdża.
 Marszałek skłonił się i nadstawił ucha.
 — Tak jest mylordzie, to pojazd... czy wasza godność raczy się potykać tutaj, lub w inném miejscu?
 — Wynajdź pan miejsce w lasku.
 Marszałek oddalił się dla wypełnienia rozkazu.
 Pojazd który był zdaleka usłyszany, ukazał się w téj chwili w głębi alei. Była to dorożka, z któréj wysiedli Stefan i Roger. Byli sami.
 — Oh! oh! — przemówił Montalt — czy nie chybi pan Pontales.
 Ukłonił się obojętnie młodzieńcom.