Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1268

wił, że się zemści najokropniéj nad piątym, a którym właśnie jest Jan Penhoel.
 Roger pochylił głowę i nic nie odpowiedział.
 Oba pragnęli równie jak Wincenty przeszkodzić téj walce, lecz w téj chwili, w obliczu Penhoela malowało się tak silne i uroczyste postanowienie, że byli zmuszeni uledz woli jego.
 Starzec stanął na tém samém miejscu co jego poprzednicy. Przyjrzał się bacznie rękoiści szpady i ostrzu. Poczém wyprostowawszy się, salutował podług dawnego zwyczaju.
 Czterech młodych i dzielnych młodzieńców potykało się na tém miejscu; lecz tą razą zdawało się, że Montalt w starym Janie będzie miał godnego siebie przeciwnika.
 Starzec tupnął nogą dwa razy i rozpoczął żwawe natarcie.
 Nie było czasu manewrować, Montalt teraz miał się na baczności i umiejętnie odpierał ciosy. Znać było, że się wysilał i po trzy kroć zmuszonym był cofnąć się.