Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1285

Bibandier.
 — Taki dobry zamek, musi także służyć do zabezpieczenia jakiejś drogiéj rzeczy.
 Błażéj odwrócił głowę przypadkowo i spojrzał na okno.
 — Spojrzycie! — odezwał się z trwogą.
 Bibandier i Robert patrzeli w kierunku jego wyciągniętéj ręki.
 Pomimo światła lampy, widać było przez szczeliny okiennic zamkniętych, jasność zwiastującą blask słońca:
 — Potrzeba kończyć! — odezwał się Robert.
 Cofnąwszy się do końca pokoju i rozpędziwszy z całéj siły, rzucił się na mebelek. Uderzenie napiętkiem wydało odgłos słaby... Kufereczek jednak nie doznał szwanku.
 — Musi być żelazo pod drzewem — szepnął.
 Spojrzeli po sobie trwożliwie, a po kilku chwilach milczenia, Robert się odezwał:
 — Potrzeba ryzykować wszystko dla wszystkiego... domownicy mogą się przebudzić, jeżeli już nie powstawali... mamy zaledwie kilka minut... nie traćmy ich na próżnych rozprawach... przypomniałem sobie, żem widział