Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1319

na konia przy bramie oberży, i który po chwili puścił się galopem.
 — Założyłabym się o 5 franków — odezwała się pani Lebinihic — że to jest Penhoel i że jest pijany.
 — Kto pijany? pan de Penhoel?
 Lecz w tém hałas zewnątrz powstały przerwał dalsze rozprawy, bo dwa pojazdy pocztowemi końmi zaprzężone, zatrzymały się przed bramą oberży.
 Szanowne zgromadzenie wytrzeszczało oczy i nadstawiało uszu.
 Numa wymknął się dla powzięcia wiadomości.
 Jakiś człowiek nieznajomy wysiadł z pojazdu i wezwał gospodarza. Powiedział mu coś cichym głosem, poczém wrócił do powozu, z którego wysiadł starzec.
 — Niech umrę, jeżeli to nie jest Jan Penhoel!... — odezwała się Eglantyna.
 Nieznajomy rozmawiał z oberżystą.
 Starzec który wysiadł poprzednio, ukazał się znowu i przy pomocy służącego oberży, unosili do powozu kobietę, która się wydawała bardzo osłabioną.