Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1329

 — Do kata! — rzekł Błażéj — zrobiłeś się poetę.
 — Przed śmiercią — pomruknął Bibandier.
 Amerykanin skrzywił się, poczém wskazał palcem na ostatni dom miasteczka.
 — Jeżeli pan Protazy Hiven żyje jeszcze, to go wkrótce ujrzymy, gdyż ma zwyczaj palić fajkę na świeżém powietrzu co wieczór.
 — Cóż u licha chcesz od niego? — zapytał Błażéj.
 Robert wzruszył ramionami.
 — Czy myślisz że pan margrabia Pontales przeszedłby do nas na schadzkę?
 — To prawda... Makreofal może nam być użytecznym.
 Po chwili otworzyły się drzwi domu prawnika i pan Protazy Hiven wyszedł.
 — Naprzód! — zawołał Robert.
 Biedny prawnik chciał krzyknąć, poznawszy twarze dobrze mu pamiętne, lecz Bibandier zatkał mu usta.
 — Jeżeli piśniesz, to cię uduszę...
 Hiven drżał cały szczękając zębami.