Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1330

 — Moi panowie! — wyjąkał — drodzy przyjaciele... bardzo jestem szczęśliwy, że was oglądam...
 — Dość, dość... wiemy że nas kochasz — odezwał się Bibandier — lecz bez próżnych słów... chodź z nami.
 — Pójdę z wami na koniec świata... lecz...
 — Chodź! — rzekł Robert.
 Hiven zamilkł. Dosiedli koni, prawnik zajął miejsce za Bibandierem.
 — Jedźmy! — odezwał się Robert jadąc z tyłu, ażeby mógł rozmawiać z prawnikiem.
 — Jeżeli panowie udają się do pałacu — odezwał się bojaźliwie prawnik — życzyłbym skierować się do mostu Hussay, bo powódź przybiera od wczoraj...
 — Czy umarł Benedykt Haligan? — zapytał Amerykanin.
 — Tak jakby już umarł... od pół roku już kona...
 — A Pontales?
 — Oh! ten jest zdrów dzięki Bogu...zawsze przebiegły... zawsze chytry... oh! nie