Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1331

uwierzysz pan jak bytem na niego oburzony, gdy was wypędził z Penhoelu... chciałem mu rozwalić głowę kijem.
 — W istocie?... — zapytał ironicznie Robert.
 — Szanowny panie Robert... kochany panie Błażeju... i ty zacny panie Bibandierze... nie uwierzycie jak jestem do was przywiązany... i wierzcie mi, że dałbym się dla was porąbać na kawałki.
 — Spodziewałem się to usłyszéć — odezwał się Bibandier parskając śmiechem — i my podobnież jesteśmy twojemi przyjaciółmi, tęschniliśmy bez ciebie i dla tego przybyliśmy o sto mil, ażeby ciebie odwiedzić.
 — Czy wolno mi zapytać... — rzekł prawnik.
 — W swoim czasie i miejscu — przerwał Robert — dowiesz się o wszystkiém... Główną rzeczą jest teraz wiedziéć, czy pan chcesz trzymać z nami, lub przeciw nam?
 — Jak możecie pomyśléć, ażebym przeciw wam wystąpił...
 — Mówiąc szczerze — rzekł Robert — chcemy skończyć z Pontalesem.