Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1335

 Robert wziął drzazgę.
 — Rozpal ogień Bibandierze... pan Hiven jak uważam ma febrę.
 Prawnik drżący jak listek, usiadł jak najdalej od tapczana.
 Bibandier cisnął kilka drewek na komin, a gdy płomień wzniósł się jasny i świetny, Amerykanin przybliżył stołek z widoczném zadowoleniem.
 — Wieczory zaczynają być chłodne... czy masz pan co potrzeba do pisania panie Hiven?.. bo ja mam tylko papier stemplowy.
 Hiven spojrzał na niego z zadziwieniem.
 — To pana zastanawia?.. Pontales spłatał nam figla... lecz dziś mam nadzieję, że się mu wywzajemniemy... usiądź pan dogodnie tak, żebyś mógł pisać na kolanach.
 Hiven wydobył kałamarz, pióro i papier.
 — Chciałem odwiedzić osobiście margrabiego — rzekł Robert — lecz zastanowiwszy się lepiéj, postanowiłem zgłosić się do niego listownie... pisz więc pan.
 — Jestem gotów.
 — Pisz pan... no... ale cóż mu oznajmiemy?...