Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/1347

Na honor mówię, że żyję, i wiedzy o twéj życzliwości ku sobie... lecz co jest najciekawszém, że Ludwik Penhoel dowiedział się przez nie o swéj rodzinie... on je kocha do szaleństwa... i jeżeli przeprawi się przez rzekę Oust, dowiesz się o nim bardzo prędko...
 — Oto jeden akt — rzekł Makroefal.
 Robert spojrzał na pismo.
 — Dobrze... przepisz pan.
 Hiwen zabrał się do pracy.
 — Lecz powiedz mi pan przecie — zapytał Pontales — z jakiego względu podpisanie téj umowy przezemnie, mogłoby mnie zabezpieczyć?
 — Za kwadrans — odpowiedział amerykanin — Remigeusz stanie przy przewozie... mamy broń z sobą i sztylet dla ciebie...
 — Dla mnie?
 — Tak... gdyż tą raza każdy z nas musi mieć czynny udział. Jest nas pięciu, bo i pan Hiwen raczy nam dopomódz.
 — Jestem człowiekiem spokojnym...
 — Nic to nie znaczy... będziemy mieli kilku przeciwników być może.
 — Ludwika Penhoel? — wyjąkał Pontales.