Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/202

mówiła Djana — tak często widywałam go we śnie.
 — Oh! zapewnie nie tak często jak ja — odpowiedziała Cyprjana.
 — Co się mnie tycze — odezwał się Roger — jeżeli nie powróci, pójdę do niego na koniec świata.
 Córki stryja Jana chciałyby być chłopcami żeby mogły podobnie powiedzieć i wykonać jak zamierzał Roger de Launoy.
 I gdy te wyrażenia krzyżowały się w uniesieniach, osobliwém było widzieć posępną obojętność pana i pani.
 Robert odpowiadał prawie tak samo jak ojcu Géraud.
 — Jutro udzielę wam wszelkich szczegółów — mówił — dowiecie się wszystkiego, chyba pominę może to, co się zawierało w zatraconych listach
 — Czy te listy były do mnie? — zapytał Penhoel.
 — Był jeden do pana — odpowiedział Robert.
 — I do mnie? — zapytał z cicha stryj Jan.