Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/21

 Błażej wyciągnął rękę po tę ostatnią zdobycz, lecz napotkał dłoń Roberta który zdawał się bronić talerza.
 — Podzielimy się — rzekł z uśmiechem.
 — To nie dla mnie — odpowiedział Amerykanin — Lola od wczoraj nie jadła.
 Twarz Błażeja zasępiła się.
 — Lola,... Lola... pomruknął — poczem dodał głośno:
 — Ty p. Robercie jesteś podobnym do tych głupich żebraków którzy poszczą ażeby zachować cóś dla psów swoich... lecz tym razem spóźniłeś się, trzeba było oszczędzić z twojej porcji.
 Spojrzenie Roberta objawiało nieprzyjazne usposobienie, lecz ręka cofnęła się.
 — Ty nie masz serca — odezwał się.
 — Jestem głodny, — odpowiedział Śpioch.
 Wypróżniwszy w szklankę swego towarzysza resztę z ostatniej butelki, uderzył w stół pięścią:
 — Dawaj nam wina! — zawołał na nadchodzącą służącę — tytoniu i fajek....
 W kilka chwil potém, spoglądali na siebie przez kłęby dymu. Błażej był w stanie nie-