Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/308

ważnie Eglantyna. — Nie wiem czy państwo uważali tak jak ja pewne znaki, które pan Blois dawał pani i ona mu wzajemnie w czasie kontredansu.
 — I ja to widziałem — rzekł Kerbichel.
 — Ja także.
 — I ja.
 — Czy kto zauważył w jaki sposób pani odepchnęła pana de Blois kiedy chciał podnosić zemdloną Blankę?
 Wszyscy odpowiedzieli w potwierdzający sposób.
 Eglantyna daléj mówiła zniżając głos przybrawszy skromną postać zwiastującą zawsze złośliwość:
 — Kto tak odpycha mężczyznę... musi go znać dobrze... bardzo dobrze nawet.
 — To prawda — odezwali się wesoło członkowie płci męzkiéj.
 — Jak panna Eglantyna zna się dobrze na tych rzeczach — szepnęła pani Kerbichel chcąc się jéj wywzajemnić za ucinek dotyczący jej imienia.
 — Bo jakże — mówiła daléj Eglantyna —