Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/321

i słychać tylko było w oddaleniu tentent rumaków.
 — Czy było późno? — zapytał Stefan.
 — Była jedenasta w nocy.
 — Czy tego dnia Pontalesowie byli w Redon?
 Roger uderzył się w czoło.
 — Nasuwasz mi myśl! — zawołał — Pontalesowie byli w Redon.
 — Lecz czyliż to one były? — rzekł malarz.
 — Przekonasz się... niepodobna ich było doścignąć... Biegnąc jak opętany dążyłem do pałacu. Stanąwszy przy przewozie, zapytałem Benedykta czy się kto nie przeprawiał wieczorem.
 — Nikt — odpowiedział.
 To mi ulżyło; zdawało mi się żem marzył. Jednakże stanąwszy w pałacu, chciałem się przekonać... zamiast udać się na spoczynek, zaszedłem mimowolnie podedrzwi pokoiku Djany i Cyprjany.
 Przyłożyłem ucho do otworu zamku. Nie słychać było żadnego szelestu.
 One śpią zapewnie — myślałem... biedna Cyprjanna... jestem szaleńcem.