Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/324

 — One także nienawidzą i pogardzają Pontalesami — rzekł Stefan którego głos zniżył się mimowolnie — a jednakże widziałem że wchodziły do zamku po północy...
 — Do zamku Pontalesa? — zawołał zdumiony Roger.
 — Do zamku Pontalesa... tą rzą noc była ciemna i nie byłbym ich poznał gdybym nie usłyszał słodkiego głosu Djany.
 — Dopomóż mi — mówiła.
 — Zbliżyły się obie do muru zwierzyńca; Cyprjana oparła się oburącz o mur i przy jej pomocy Djana go przebyła.
 — A potem? — odezwał się Roger.
 — Powracałem z Gacilly konno — odpowiedział malarz — serce me biło i czoło pałało... lecz ja nie jestem do ciebie podobny Rogerze, bo zamiast spieszyć jak ty, aby otwierać pokój córek Jana Penhoela, dałem koniowi ostrogę i ten uniósł mnie daleko.
 — Oh! — rzekł Roger — ty nie kochasz... nie...
 — Jeżeli Djana nie będzie moją małżonką — odpowiedział malarz — nigdy się nie