Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/374

 Poczém dodała usiłując nadać barwę żartobliwą swemu głosowi:
 — Zdaje się wam, że jesteście w jakim starożytnym zamku, w którym rycerze waszych romansów więżą i dręczą biedne ofiary.
 — Widzimy jednakże iż często płaczesz — przerwała Djana.
 Pani cofnęła swoją rękę.
 — Jesteście ciekawe moje panny — rzekła sucho — i zdaje mi się że za nadto wiele widzicie.
 Cyprjana obrażona zapłoniła się. Czoło Djany pobladło.
 — Należy nam przebaczyć — odezwała się Cyprjana pokornie — gdy jesteś smutną, zdaje się że twoje cierpienia i nam są wspólne... Ah! czemuż nie jesteś szczęśliwą pani! pozostawiłybyśmy tobie pomyślność wyłącznie.
 Wzruszenie przeniknęło oziębłość Marty; pomimowolnie rzuciła przelotne spojrzenie na obie dziewice.
 Djana i Cyprjana nie śmiały podnieść oczu. Piękne czoło Cyprjany pokryło się żywą czerwonością, która ze ściśniętego serca przecho-