Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/381

stryja Ludwika, którego niech Bóg ma w swej opiece.
 — Przyszłość niewiadoma jest nikomu — szepnęła pani — lecz obecnie, czyliż nie mówią że Blanka jest szczęśliwy i bogaty?
 Djana wzruszyła z lekka główką i milczała.
 — Odpowiedz — rzekła pani — proszę cię... chcę tego.
 — To są zwyczajne pogłoski — odpowiedziała nakoniec Djana. — Mówią że przyszłość już pokrywa cieniem teraźniejszość; mówią że Blanka jest dzisiaj szczęśliwą i bogatą... przynajmniej są pewni że była nią wczoraj... lecz zapytują czy będzie nią jutro...
 Marta była bladą, jej głos był drżącym pytając:
 — I na czémże opierają te wieści?
 — W salonie nikt nie przytacza powodów; w chatach zaś powtarzają że dzień, w którym nieznajomi weszli w progi pałacu, był dniem nieszczęścia i przekleństw...
 — To więc co się tu dzieje, wiadomém jest wszystkim? — poszepnęła Marta, zapłoniwszy się ze wstydu.
 — Jesteśmy twojemi synowicami pani —