Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/39

 To mówiąc, Amerykanin zdjął bluzę, pantaljony i stare trzewiki.
 Błażéj nie spieszył się.
 — Zimno mi — rzekł Robert — Szkoda by było potłuc szyby...
 Śpioch widocznie był silniejszym, pomimo tego ta pogróżka uboczna uczyniła na nim wrażenie gdyż zaczął się zwolna rozbierać.
 Robert wdział buty z widoczném zadowoleniem.
 — O cóż się troszczyć — mówił ubierając się — będziesz mieszkał wygodnie, żył dobrze, odziany stosownie, i majątek przyjdzie ci śpiący... podzielimy się po bratersku.
 — A jeżeli to wszystko spłynie z wodą.... westchnął Błażej.
 Robert wdziewał surdut.
 — Słuchaj — rzekł spoglądając w małe lusterko wiszące nad kominkiem — dobrze się rozpoczyna, i taką mam nadzieję, że gotowém ci przyrzec że będę nawzajem twoim służącym, jeżeli będziesz niezadowolonym po ukończeniu naszego interessu.
 — A więc przyrzekasz mi to?