Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/404

żywe natarcie w potyczce, na którą ty się dziś chcesz narazić... nie przesadzasz nic mówiąc o walce... téj nocy strzelono do mnie dwa razy, i konia ubito podemną.
 Cyprjana drgnęła w objęciach siostry, lecz to nie pochodziło z trwogi.
 Przeciwnie, porywcze serce dziewicy wzmogło się na to nowe niebezpieczeństwo.
 — I ty chciałaś sama powrócić? — zawołała.
 Poczém dodała z żywością:
 — Czy wiesz?... wezmę pistolety Rogera, ty zaś weź Stefana, a podli którzy do ciebie dali ognia, będę się mieli zpyszna!
 Djana uśmiechnęła się; lecz po chwili wzruszyła głowę i tak daléj mówiła poważnym głosem:
 — W tego rodzaju walkach, nie odniosłybyśmy zwycięztwa... nam tylko potrzeba zręczności i Boskiéj pomocy.
 Cyprjana nic nie odpowiedziała, lecz widocznym było, że z przykrością przychodziło jéj wyrzec się przyjemności strzelania z pistoletu.
 — A ty! — zapytała Djana — coś wczoraj robiła?