Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/42

niem... jeszcze po jednej szklance Błażeju.., a potém do dzieła.
 Nalawszy w szklanki, podniósł swoję jak do spełnienia toastu.
 Spoglądał wtedy przez szyby okna na port S. Mikołaja i wioski departamentu Niższej Loary, które się rozciągały niedościgłe wzrokiem po za rzeką Vilaine. Jesienne słońce przed zachodem oświecało czerwonawym światłem ten krajobraz. Robert zachwycony był nagłą myślą.
 — Kraj jest niewdzięczny dla biedaków, to prawda — pomruknął — lecz ja tu widzę grunt dobry i piękne domy... rozsądny człowiek może tu żyć tak swobodnie jak ryba w wodzie... kto wie czy który z tych domów nie należy do poczciwego p. Penhoel.
 Błażej nie mógł powściągnąć uśmiechu.
 — Nie wiem co zamierzasz — rzekł — lecz znam to, że umiesz rozpocząć zręcznie intrygę... i mam nadzieję... poczciwy wieśniak... zdaje mi się że go widzę.
 — I ja także.
 — Ma 50 do 60 lat.
 — Raczej 60.