Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/423

 — Czy dziś nie przyjdą! — pomruknął Penhoel.
 Prawnik usiadł na krześle tuż przy nim.
 — Nim przyjdą — rzekł — moglibyśmy pomówić cokolwiek o interesach.
 Trwoga i wstręt nieprzezwyciężony ukazały się na twarzy Penhoela.
 — Nie... nie — odpowiedział — nie dziś przynajmniéj.
 — Bo widzisz pan... że źle z nami.
 — Co czynić?... pomruknął Remigeusz znużony. — Czy chcesz mi przypominać to, co się już stało? Wiem dobrze że nadejdzie dzień w którym nie pozostanie mi inny środek jak sobie w łeb wypalić.
 — Nadejdzie dzień — powtórzył prawnik głosem, który zdawał się wyrażać: „ten dzień jest bliższym jak sądzisz.”
 Poczém dodał ze słodyczą:
 — Co się stało, to się stało Penhoelu, i nie wspomnę ci o sfałszowanych podpisach... nie obawiaj się, nikt nas nie podsłuchuje... chciałem tylko zapytać ciebie, wiele