Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/493

cił arję z ruladami. Zanim przybyli do portu kruczego, Błażéj zatrzymał się i rzekł:
 — Niech mnie djabli porwą jeżeli pojmuję ciebie mój stary. Lubo nie mam serca zbyt tkliwego, nie mógłbym jednakże śpiewać w téj chwili.
 — Bo ty jadasz codziennie — odpowiedział Bibandier łagodnie i z uśmiechem — gdybyś był przez trzy lata na dyecie, to byś jeszcze może lepiéj śpiewał.
 To było wymówione z taką słodyczą, jaką uważać tylko można za wykwintność okrucieństwa.
 Zbliżając się do przewozu, Bibandier przerwał Błażejowi, który mu udzielał stosownych uwag:
 — Jużem zrozumiał — rzekł — ułożyliśmy się o interess z małemi i będziesz ze mnie zadowolony... co się zaś tycze wydatku, potrzeba tylko dwóch chustek i parę powrozów.
 — Ah! jest tu i Amerykanin, lecz nie sam... któż tam jest więcéj u djabła?...
 Przed promem który już był odczepiony od pala, stało trzech mężczyzn...