Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/511

następnie powrócił do towrzystwa wolnym krokiem, nie spiesząc się bynajmniej.
 — Czółenko płynęło wprost do prądu białéj niewiasty — pomruknął — dostateczném by było puścić się...
 — Ah! — rzekł Robert — potrzeba przecież cóś przedsięwziąść... one musiały nas wyprzedzić, i trudno je będzie dogonić.
 — Dogonić!... — powtórzył ułan — potrzebaby lepszych nóg od naszych... gdybyście ich widzieli jak ja, przebiegających nocną porą po łanach... hop Biżu... hop Minion... Przyznać należy że to są ładne dziewczęta.
 — Lecz cóż przedsięweźmiemy?
 Bibandier wyjął z kieszeni fajkę i krzesiwko.
 — Czy chcesz pan pokurzyć trochę, mamy dość czasu.
 — Nie idzie tu o żarty... — zaczął p. Robert wyniosłym tonem.
 Jednym zacięciem krzesiwa, były ułan rozrzażył hupkę, — poczém zapalił nałożoną fajkę.
 Pontales wyglądał jak nieboszczyk pod