Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/52

by odgadnąć jaką była niespokojność Roberta.
 Odetchnął silnie. To trwało sekundę i fizjonomja jego nie zdradziła zadziwienia.
 — Tak! jestem nie dobrego — mówił poczciwy oberżysta — gdyby nie Józef Gautier, byłbym dziś służył w porcie Brest!... Założyłbym się że to Józef Gautier.
 — Przecież! — zawołał Robert.
 Błażej doznawał wrażenia jakiém są przejęci znawcy, słuchając artystę pierwszego rzędu.
 — Nakoniec ojcze Géraud — mówił dalej Amerykanin — lepiej później jak nigdy... ten zacny Józef często wspominał o tobie... o Zerodzie byłym majtku...
 — Artylerzyście marynarki... a następnie kucharzu — sprostował poczciwiec.
 — Komuż to mówisz!... — zawołał Robert.. — znam twoją historję lepiej może jak pan sam....
 — Być może — rzekł oberżysta — powinienem był przypomnieć sobie zaraz Gautiego... lecz jakże mu się teraz powodzi?
 — Bardzo dobrze... oboje są zdrowi...