Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/616

 — Nie chcesz ażebym czytał — zawołał — i cóż ztąd... widziałem na własne oczy... Blanka jest jogo córką... jego córką... czy słyszysz?...
 Marta od dawna pozostawała w stanie osłupienia, lecz na imie Blanki, ocknęła się z otrętwienia.
 — Blanka! — powtórzyła — nie powiedziałeś mi jeszcze co się z nią stało?
 Poczém drżąca dodała:
 — Czyś się na niéj pomścił?...
 Zaczęła odzyskiwać przytomność umysłu. Domyśliła się że Robert korzystając z opilstwa męża, odczytał mu szczegóły, które się w piśmie nie znajdowały.
 Penhoel stojąc usiłował zachować równowagę, lubo nogi chwiały się pod nim. Marta uklękła:
 — Ona jest twoją córką — szepnęła — przysięgam ci... na miłość Boską! miéj litość nad twoją córką!...
 Jéj serce które teraz pospieszniej udrzało, podniosło cokolwiek krwi na jéj lica; jéj oczy zwilżone były łzami, a jéj długie błąd włosy, rozpuszczone spadały w nieładzie na ramiona.