Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/651

by do Paryża... gdyż nie przywykliście usługiwać sobie.
 — Ależ ta podeszła kobieta? — odezwała się Marta.
 — Ona znajdzie dla siebie sposób do życia.
 — Biedna stara!... cóż pocznie? — rzekł Jan.
 Oberżysta odezwał się z prostota lecz stastanowczo: Urodziłem się poddanym Penhoelów.
 Burza minęła. Wygnańcy w towarzystwie ojca Gérauda, zeszli do przewozu w nieméj boleści, a grobowy głos błogosławiącego ich Haligana, powiększał jeszcze bardziéj tę boleść.
 Gdy Géraud odczepił prom, Marta pozostała w tyle.
 Wiatr spędził chmury, a księżyc ukazał się w całym blasku; Marta korzystając z tego odwróciła się, aby spojrzéć po raz ostatni na pałac... i ujrzała na ścieżce słabo oświetlonéj dwie postacie młodych dziewic, które suwały trzymając się za ręce, a długie ich włosy powiew unosił.