Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/666

widzenia tych dwóch łotrów: Roberta i Błażeja...
 — Ah! — odezwał się Robert... — Pontales mógł to powiedziéć!...
 — Na honor że tak jest mój synu... i zdaje mi się, że to pochodziło jedynie ze skromności... margrabia bowiem wynagradzając was sowicie, chce uniknąć waszych wynurzeń wdzięczności... sami osądzicie mówił mi jeszcze: „ci hultaje zresztą byli mi dość potrzebni... chcę zatém, ażeby ztąd nie odeszli z próżnemi rękami”...
 — My mamy ztąd odejść? — zapytał Błażéj.
 Robert dodał żartobliwie:
 — Ah! to tedy pan margrabia mniema że jesteśmy podobni do tych, którzy wydobywają z ognia kasztany dla tego, ażeby się dać za drzwi wypchnąć.
 — Margrabia jest szczwanym lisem! panie Robercie — odezwał się były ułan z przesadą — i jeżeli sam zjada kasztany, toście się powinni uważać za szczęśliwych że wam raczy rzucić łupiny.
 — To się da widziéć... — rzekł Robert.