Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/69

 Robert pokręcił głowę.
 — Czy pisał po swym odjeździe? — zapytał.
 To zapytanie tak ważne dla niego, zadane było tonem poważnym, zapowiadającym wstęp do argumentu.
 — Raz jeden tylko — odpowiedział oberżysta — i to w rok po odjeździe.
 — A więc ojcze Géraud, należy wnosić że miał powody nie zgłaszać się do rodziny...
 — Po co pisać po czternasto-letnim milczeniu.
 — To prawda... prawda — pomruknął poczciwiec — a przecież bardzo lubił swego brata... ah! w tym jest cóś czego nie pojmuję...
 Zatrzymawszy się przesunął ręką po czole jak człowiek zbierający mimowolnie wspomnienia.
 — Nie widziano nigdy, ażeby dzieci tak się lubiły jak oni (tą razą Amerykanin słuchał uważnie). Od urodzenia do lat 20 zawsze byli razem z sobą. Można powiedzieć że obaj mieli jedno serce. W tym, za ży-