Strona:PL P Féval Dziewice nocy.djvu/717

 — Hi... Dindonet!... mazgaju... hi! Koko, stary próżniaku!
 Koko i Dindonet były to konie u bryki, któréj woźnica chciał wyścignąć dyliżans.
 Pocztylion dyliżansu usiłował ile możności ażeby się nie dać wyprzedzić, lecz dwie szkapy przeciwnika odniosły zwycięztwo.
 Nabob i Stefan widzieli zwolna mijającą brykę długą i zakurzony.
 W tymże czasie Stefan wymieniał swoje nazwisko i powołanie; lecz Montalt go nie słuchał. Spojrzenie jego bystre i ciekawe zwracało się na przód bryki gdzie siedziały dwie zachwycające dziewczynki ukrywające swoje twarzyczki pod słomianemi kapelusikami.
 — Do kata!... — pomruknął Montalt — widziałem przecież wiele pięknych kobiet, lecz nie zdarzyło mi się widziéć powabniejszych.
 Stefan mówił:
 A że nie mam rodziny... przyjąłem więc chętnie przełożenie tego szlachcica bretońskiego, który mnie wezwał dla przyozdobienia